By wybrać odpowiedni zagęstnik, musimy wiedzieć, jakiego efektu się spodziewamy. Należy wziąć pod uwagę lepkość, którą chcemy uzyskać, formę kosmetyku, a także odczucia, jakich oczekujemy przy nakładaniu na skórę. Najbardziej popularnym zagęszczaczem do fazy wodnej jest celuloza oraz jej pochodne. Najczęściej stosuje się ją do szamponów oraz past do mycia zębów. Możemy także dodawać zagęstniki dedykowane do fazy olejowej. W takim przypadku możemy zastosować woski, np. wosk pszczeli. Zagęstniki należy wybierać i dodawać umiejętnie, ponieważ większa lepkość kremu może sprawić, że preparat będzie trudniejszy w aplikacji. Problemy z wydobyciem kremu z tubki z pewnością zniechęcą do kolejnego zakupu. By zagęścić kosmetyk, możemy dodać także wypełniacze konsystencjotwórcze czy polimery.

Bentonite – nieorganiczny zagęstnik

Jako związek chemiczny jest to krzemian glinu. Jest stosowany jako modyfikator reologii, stabilizator oraz substancja zawieszająca. Cechy tej substancji, które warto podkreślić, to odporność na działanie elektrolitów oraz wysokiej temperatury. Ponadto jest stabilny w szerokim zakresie pH. Wspomniane właściwości sprawiają, że jest doskonałym składnikiem dla wszystkich rodzajów form kosmetycznych – zawiesin, kremów, balsamów, past do zębów, a nawet delikatnych preparatów dedykowanych dla dzieci. Na dodatek, oprócz stabilizacji masy kosmetycznej, poprawia jej reologię, sprawiając, że jest bardziej przyjazna dla użytkownika. Użycie wspomnianej substancji w recepturze pozwala uzyskać charakterystyczne uczucie jedwabistości w dotyku. Ponadto jest substancją zmętniającą, czyli zmniejszającą przeźroczystość preparatu kosmetycznego. Co więcej, jest stabilizatorem emulsji chroniącym przez rozwarstwieniem masy kosmetycznej i przedłużającym jej trwałość w czasie. Pełni funkcję lepiszcza, wiążąc inne składniki kosmetyczne w tworzonej emulsji. Można go stosować jako substancja zwiększająca objętość masy kosmetycznej. Po dodaniu go do wody pęcznieje, tworząc roztwór koloidalny.

Guma ksantanowa

Jest polisacharydem pochodzenia mikrobiologicznego. Otrzymuje się go w procesie fermentacji cukrów przez bakterie Xanthomonas campestris. Zastosowanie gumy w recepturze kosmetycznej sprawia, że nadaje preparatom odpowiednią gęstość oraz stabilność. Co więcej, poprawia właściwości aplikacyjne preparatu, a także zwiększa jego lepkość. W kosmetologii ceni się ją za działanie zagęszczające oraz stabilizujące emulsję. Dodanie soli do receptury zwiększa lepkość preparatu wykonanego z gumą ksantanową. Guma ksantanowa jest odporna na działanie enzymów, soli, pH oraz zmiany temperatury. Dodanie wspomnianej substancji do receptury sprawia, że takie układy wytrzymują zarówno ogrzewanie, jak i zamrażanie. Może być wykorzystywana w szerokim zakresie pH, ponieważ wykazuje stabilność chemiczną. Jest tzw. spoiwem, dlatego chroni przed rodzielaniem się lub rozwarstwianiem innych składników receptury kosmetycznej. Dodanie 1% gumy ksantanowej do receptury poprawia widocznie gęstość oraz teksturę masy.